Wat Architectuur Doet

‘We shape our buildings, and afterwards they shape us’, waren de woorden die Winston Churchill gebruikte, in zijn pleidooi om het Britse Lagerhuis weer exact te herbouwen, nadat het was gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog. Volgens hem droeg de indeling van de hal, waarbij parlementsleden in bankjes tegenover elkaar worden gesitueerd, bij aan de debatcultuur zo kenmerkend in het Britse politieke systeem. Maar wat is die vormende rol van architectuur precies? Hoe kan architectuur gedrag beïnvloeden, en meer specifiek, hoe kan het ontwerp van een zaal van invloed zijn op het debat dat erin plaatsvindt?

‘Wat Architectuur Doet’ is een lang lopend onderzoek naar de relatie tussen mens en omgeving, gebaseerd op theorieën vanuit de filosofie, psychologie en neurowetenschap. Het onderzoek is ontstaan in het afstudeerproject van Margit bij de leerstoel Architectural History and Theory aan de TU/e, en daarna verder ontwikkeld. In 2021 werd het onderzoek gepresenteerd bij de ISPA conferentie in Ascona, Zwitserland: The Real and the Ideal.

Abstract:

A recurring theme in the history of architectural and urban theory is the shaping role the built environment plays in the everyday lives of its users. In contrast to the omnipresent quantitative analyses of how strong such a shaping role is, this article explores the more qualitative question of how such a shaping role can arise. To do so, it uses insights from recent developments in philosophy of mind, based on discoveries in psychology and neuroscience. A framework is provided by an exploration of the three dimensions of embodiment as proposed by Thompson & Varela in relation to the built environment. It will conclude by relating this exploration to the skill of empathy by the designer.